“The tragedy of life is not death, but what we let die inside of us while we live”
– Norman Cousins
Het leven kan soms keren
Sinds m’n 21e leef ik op een andere manier. Ik realiseerde me dat ik totaal niet lekker in m’n vel zat. Dit had niet alleen met m’n PDS te maken – waar ik overigens veel te laat achter kwam. Maar meer met alles in m’n leven. Vrienden, werk, opleiding, sport, alles. Ik voelde gewoon dat er iets niet klopte, heb je dat ook wel eens?
Dan is het tijd voor actie
En dat gebeurde. Toen de knop om ging en ik besloot meer te luisteren en ontwikkelen naar wie ik echt was, ging het snel. Of naja, snel bergafwaarts.
Grootmoedig denken én tegen jezelf zeggen dat het anders moet is leuk. Totdat het even niet zo makkelijk wordt. Meerdere keren heb ik mezelf afgevraagd waarom ik in hemelsnaam ‘opnieuw’ moest beginnen. Maar de gedachte aan terugkeer maakte me niet veel blijer.
Toen gebeurde er iets…
Iedereen heeft wel eens zo’n moment in het leven waardoor alles ineens anders lijkt te zijn – althans, ik wel. Mij overkwam dit in het verpleeghuis.
Terwijl ik hier op bezoek kwam bij iemand was de omgeving wel duidelijk. Hier zat een groep mensen die bezig waren met hun laatste levensfase. De pre-dood-fase. Sommigen realiseerden zich dat, anderen niet.
Tussen deze mensen zat er één persoon die anders was. Henk, heette hij. Iedereen is natuurlijk anders, maar deze persoon handelde anders. Henk was aan het jammeren.
“Wat is er met hem gebeurd?”
Vroeg ik aan de verpleegster die daar werkte.
“Henk heeft z’n leven lang berouw gehad dat hij niet achter z’n jeugdliefde aan is gegaan”.
Wow, dacht ik. “Maar waarom heeft hij dat niet gedaan?”
“Verschillende klasse. Henk zijn ouders waren rijk, z’n jeugdliefde niet. Van z’n ouders mocht hij niet trouwen met iemand zonder rijke afkomst”.
“Is hij later wel getrouwd met iemand?”
“Ja, dat wel. Maar sinds zijn vrouw is overleden denkt hij steeds meer aan z’n jeugdliefde. Hij is haar nooit vergeten”.
“Waarom heeft hij haar nooit opgezocht?”
“Aan de ene kant omdat hij getrouwd was, aan de andere kant omdat hij altijd dacht dat het wel goed zou komen”.
Een koude rilling overviel me
Schijnbaar kwam het onbewust eerder binnen dan bewust. Het rare gevoel dat ik toen kreeg kon ik later pas plaatsen.
Henk was niet alleen aan het jammeren, hij had spijt. Grote-mannen-spijt. Nu hij zich realiseerde dat het niet meer kon, snapte hij ook dat hij anders had moeten handelen. Hij had actiever moeten zijn, in plaats van moeten denken dat het wel goed zou komen.
Hij had meer uit z’n leven kunnen halen, en hij realiseerde zich dat ook.
Dit moment werkte versnellend
Ik wist nog niet wat ik wél wilde, maar ik wist wel wat ik níet wilde. Ik wilde dus nooit in de situatie terechtkomen als Henk. Spijt hebben van iets door iets na te laten.
“Je hebt geen controle over het leven, wel over je handelen”
Sindsdien ben ik anders gaan handelen. Ik ben prioriteiten gaan stellen, harder gaan werken, meer focus op dingen die voor mij écht belangrijk zijn. Sommige dingen laten vallen, andere dingen meer opgepakt.
Ook ik ben hier – gelukkig – tijdelijk, dus probeer alles eruit te halen wat voor mij belangrijk is. Dingen accepteren, prioriteiten stellen, hard werken en gaan. Dit voelt goed – vitaal.
Dit gun ik jou ook
Maar hoe? Hoe krijg je het voor elkaar om wel alles eruit te halen. Hoe krijg je weer focus? Hoe weet je wat goed of slecht is, voor jou?
Hier komt vitaliteit om de hoek kijken…
Wanneer je je realiseert dat je hier maar tijdelijk bent, en actief wilt werken aan een voor jou zo vitaal mogelijk leven, heb je kaders nodig. Althans, dat had ik wel. Ik wilde weten wat me remde, en waar ik naartoe wilde.
Deze vitaliteitskaders zijn ingestoken zodat je een leidraad hebt. Binnen deze leidraad denk en werk ik ook.
Van overleven naar leven
Een belangrijk focuspunt is dat je je realiseert dat als je een tekort ergens van hebt, je aan het overleven bent. Overleven betekent eigenlijk dat je niet de voorwaarden schept voor jezelf zodat je kunt handelen naar wat jij écht wilt. Er is een rem.
Dit kan een tekort zijn in zowel een biologisch als psychologisch aspect. Deze onbewuste stressbron zorgt ervoor dat je niet alles uit jouw leven haalt. Het rare is dat je sommige dingen als gewoon bent gaan beschouwen, terwijl dit wel degelijk een grote – beperkende – impact heeft op je leven.
Niet alles uit je leven halen houdt eigenlijk gewoon in dat je jezelf beperkt in je bestaan. Waarom zou je dat willen?
Kom boven de streep
Bij vitaliteit draait het erom om ‘boven de streep’ te komen. Nu is dit makkelijker gezegd dan gedaan, maar als het je focus niet is gaat het hem sowieso niet worden. Per persoon moet gekeken worden naar waar er een tekort van is, en welke invloed deze stressbron heeft op het leven.
Praktijkvoorbeelden
Het kan misschien nog wat abstract klinken, daarom een paar korte voorbeelden:
Er zijn mensen die het advies geven dat suiker ten alle tijden vermeden dient te worden. Suiker an sich zou je ongezond en dik maken. Als cliënten dit advies opvolgen betekent dit
dat ze hun leven hierop aan gaan passen. Dit kan verregaande gevolgen hebben. Ik ken mensen die niet meer uit eten gaan, omdat ze dan te bewerkt eten. Dit terwijl ze wel altijd genoten van eten van een restaurant. Wanneer ze dan toch uitgenodigd worden voor een etentje verzinnen ze smaak smoezen – hetgeen ze liever niet doen.
Er zijn mensen die niet meer naar pretparken gaan, omdat ze aangepraat is dat daar niets gezonds is. Dit terwijl ze wel genoten van een pretpark.
Door de verstoorde relatie met voeding wordt hun autonomie beperkt. Wanneer dit nog gevoed wordt door foutief advies of informatie, is dit m.i. schadelijk. Afhankelijk van de waarde die deze persoon aan dit advies geeft, kan dit een (on)bewuste stressbron veroorzaken.
In de ban van geld
Wanneer je een hoge hypotheek hebt en maandelijks afhankelijk bent van het inkomen van je werk, ben je eerder geneigd om niets te zeggen op je werk als zich onredelijk situaties voordoen.
Als jij namelijk bang bent om de volgende te zijn waartegen onredelijk wordt gehandeld, kun je nog wel eens financieel onder druk gezet worden. Als die situaties tegen derden tegen jouw normen en waarde ingaan, ben je jezelf tijdens je werk constant aan het opeten. Gezien veel mensen aardig wat weekuren besteden aan hun werk, kan dit een tamelijk beperkende factor worden in je leven.
Des te erger het tegen jouw normen en waarde ingaat wat er gebeurt, des te groter de (on)bewuste stressbron wordt, waardoor je (on)bewust steeds meer aan overleven bent. Dit merk je dan ook aan dingen als prikkelbaarheid, slechter in slaap komen, je gaat minder leuke dingen doen, etc.
Of denk aan Henk
Henk mocht binnen de kaders van z’n ouders z’n vrouw ‘kiezen’. Door het tekort aan autonomie in z’n eigen keuze, heeft hij de rest van z’n leven spijt gehad.
Dus…
Je gaat dood. Dat weet iedereen. Binnen de tijd dat je hier bent kun je het op z’n beloop laten gaan, of actief gaan werken aan een zinvol leven – wat dat voor jou ook mag zijn.
Dit betekent overigens niet dat je een passie hoeft te hebben, of dat na hoeft te streven. Ik doel erop dat je zoveel mogelijk uit jouw leven haalt, wat jij belangrijk vindt. Om dit te bereiken moet je ‘boven de streep’ komen – daar is JanBarn.NL voor ;).
Vind je dit artikel interessant en denk je dat meer mensen hier wat aan zouden kunnen hebben? Deel dit bericht dan via één van de deelknoppen. Dit wordt zeer gewaardeerd! Wanneer je iets aan dit artikel hebt gehad en/of als je nog vragen hebt omtrent dit onderwerp, lees ik dat graag in de reacties hieronder of in m’n community.
