Spijsvertering

De spijsvertering wordt ook wel de ‘digestie’ genoemd. Dit proces beslaat het verteren van voedsel (spijs) tot de nodige voedingsstoffen die verder in het lichaam worden opgenomen. Oftewel: de weg die het voedsel in de lichaam aflegt: ‘van mond tot kont’. Deze verkregen voedingsstoffen dienen onder andere als energie voor al onze weefsels, cellen en spieren, (de aanmaak en balans van) hormonen, en spelen een grote rol in onze algehele gezondheid. De volgende weg legt ons geconsumeerde voeding in het lichaam af (op volgorde). Via de mond komt ons voedsel binnen. Het gebit en de enzymen in het speeksel breken de ingenomen voeding al wat af in kleinere stukjes en losse voedingsstoffen. Hierna transporteert de slokdarm dit naar de maag. De maag mengt het voedsel, en de zuren breken het voedsel verder af. De twaalfvingerige darm (met sappen uit de alvleesklier) zorgen ervoor dat het zuur wordt geneutraliseerd, en de galzuren uit de galblaas helpen het verder verteren van met name de ingenomen vetten. De dunne darm hierna, neemt voedingsstoffen op in het bloed. Vervolgens neemt de dikke darm de laatste beschikbare voedingsstoffen op, waarna de overige voedselresten eindigen in de endeldarm. Hier wordt de ontlasting verzameld (de laatste afvalstoffen en onverteerde resten), waarna deze wordt verwijderd via de anus. Voedsel dat koolhydraten bevat, wordt afgebroken tot monosacharide glucose, waarna het via de bloedbaan naar de overige cellen en weefsels wordt getransporteerd. Deze glucose dient hier als energiebron/brandstof. Ook kan er iets van worden opgeslagen als glycogeen (voorraad) in de lever en spieren waar het een kortere tijd kan verblijven. Voeding met eiwitten wordt afgebroken tot aminozuren (‘bouwstenen’). Deze bouwstenen worden verder gebruikt in de cellen voor de benodigde lichaamseigen eiwitten. Ten slotte de vetten die worden afgebroken tot vetzuren. Ook deze dienen als belangrijke bouwstof in de cellen, en spelen onder andere een rol in de celstructuur en de hormonen in het lichaam.